Een paar weken geleden boekte ik een ticket naar Griekenland en het maken van die beweging leek bergen te verschuiven. De volgende dag ontving ik out of the blue een berichtje met de vraag of ik er interesse in had leiding te geven aan een nieuwe strandtent in Marbella.
‘Oh my God, dat lijkt me FANTASTISCH!’
Aanleiding voor het boeken van het vliegticket was één van de meest rake uitspraken die ik de afgelopen maanden van mijn mentor en spiritueel lerares Jeannette mocht horen: leef nu zoals je verlangt dat het is en zo zal het zijn.
Sinds mijn terugkomst in Nederland had ik een tijd alleen nog behoefte aan werken en geld verdienen om zorgeloos en zonder tekort mijn rekeningen te betalen. Ik had kunnen gaan voor een goedbetaalde vaste baan, maar waarom zou ik me nu gaan vastzetten als ik al vrij ben? (Als het echt nodig is, kan dat altijd nog)
Omdat ik ook niet wist of en hoe lang ik in Nederland zou blijven koos ik voor projectmatig werken onder de noemer van ‘bijbaan’.
Ik zei JA tegen vrijwel al het werk dat naar me toe kwam. Ik maakte schoon, bouwde websites en hielp ondernemers met het schrijven van teksten, het helder maken van het aanbod en het structureren van hun bedrijf. Ik gaf feedback op content en sociale media uitingen, liet de hond uit en ruimde bij mensen thuis op.
Na een tijdje was ik weer in mijn comfortzone. Wel met een ervaring rijker. En ook een nieuwe beslissing gemaakt.
Ik werk voor geld om mijn rekeningen te betalen. En alle andere tijd geef ik aan leven, projecten doen die voor mij zinvol voelen, expressie en creativiteit.
Als het je verlangen is om te schrijven, schrijf dan. Nu.
Als het je verlangen is om te reizen, reis dan. Nu.
Als het je verlangen is om te interviewen, interview dan. Nu.
Als het je verlangen is om documentaires te maken, film dan. Nu.
Als het je verlangen is om anderen te helpen, deel dan. Nu.
Leef nu zoals je verlangt dat het is en zo zal het zijn.
Geniet en beleef plezier.
Het aanbod van Marbella zette me voor een dilemma. Ik was helemaal euforisch en blij bij de gedachte alles te mogen leren over het reilen en zeilen van een strandtent. Maar net daarvóór had ik juist besloten uiting te geven aan mijn eigen zielsverlangen en projecten: een leven in de wereld, als vragensteller en verhalenverteller, met een pen in de hand, in beweging en on the road.
Twee opties, die gaan niet samen.
Waarom word ik dan wel zo enthousiast bij de gedachte aan die baan? Hoe weet ik nou wat de beste keuze is om te maken? En, waarom maak ik dit precies nu mee?
Ik besprak deze vragen met mijn mentor die op haar beurt weer één nieuwe rake vraag terugstelde: ‘hoe voel je je als deze mensen nu zeggen dat ze niet met je willen werken?’
Het antwoord? Bevrijd.
Ik realiseerde me dat het runnen, hebben, werken in een strandtent niet mijn droom is, maar de droom van iemand anders.
De vraag die als kans en mogelijkheid zo out of the blue (dankzij Instagram) mijn leven kwam invliegen, gaf me wel de moed die ik nodig had.
Want waar het soms lijkt dat alles wat we meemaken, hebben of mogen ervaren een gevolg is van onze eigen bewuste keuzes, gestuurde energie en input, blijkt wel dat er zo veel meer voor ons geregeld wordt buiten ons bewustzijn en zicht.
Het leven geeft ons wat we nodig hebben op het moment dat wij besluiten een volgende stap te maken. Het boeken van het ticket – en alles wat daarop volgde – was daar voor mij opnieuw de bevestiging van.
Kies. En kies opnieuw.
Breng gedachten, gesproken woord en acties in één en dezelfde lijn, want daarmee scheppen we onze realiteit.
Als alles mogelijk is en we de vrijheid hebben om uit alles te kiezen om te doen, wat doe je dan (nu) het liefst?
Wat ik mocht afleren de afgelopen jaren was het één doen om het ander te bereiken.
In plaats daarvan is het nu: doe waar je de drang, noodzaak en zin toe voelt en daarin krijgt alles zijn vorm.
Leef, voel, doe nu zoals je verlangt dat het is en zo zal het zijn.
Tegen welke opdracht zou jij 100% JA zeggen?
Waarop zeg jij JA als het vanaf volgende week is?
Ik hoop dat je het doet.
Liefs, uit Griekenland